Weekendje Petrohue en Cochamo

Zozo, door zulke weekendjes weet je weer waar je het voor doet!!!
Aangezien heel de faculteit diergeneeskunde vanaf donderdag heel druk bezig was met het Congres, besloten wij dat het wel goed uit kwam om vrijdag maar meteen weekend te nemen. Wij hadden immers ook alle tot dan toe beschikbare gegevens al ingevoerd in Excel.
We besloten met de bus via Puerto Monnt naar Ensenada te gaan. Onderweg via Puerto Varas langs het meer van Llanquihe met supermooi weer. Alleen reden we toen Ensenada voorbij zonder dat we er erg in hadden. Nou ja, dan maar verder naar Petrohue. En daar hebben we zeker geen spijt van gehad. Aan het meer Todos los Santos aan de voet van de vulkaan van Osorno. Wel een gehucht met niet eens een restaurant of supermarkt. We slapen bij mensen thuis die kamers verhuren en de keus als avondeten is vis of vlees. Alledrie vis, met gekookte aardappelen en tomaat. Met superuitzicht.
De volgende morgen een boottochtje op het meer, nog steeds met blauwe lucht en zon. Daarna met de bus naar de watervallen van Petrohue. Zoiets moois hebben we nog nooit gezien: een enorm watergekletter met op de achtergrond de vulkaan en korte-mouwen-en-zonnebrillen-weer. Zonder iets te zeggen gaan we gewoon een tijdje zitten kijken. Daarna nog twee korte wandelingetjes gemaakt die in het gebied uitgezet waren: eentje langs de rivier Petrohue en de andere met uitleg over de door de vulkaan gevormde natuur.
Toch maar we verder(, we´ll be back!!!,)naar Cochamo. Onderweg rijdt de bus over onverharde weg langs het Estuario de Reloncavi, een fjord. In Cochamo aangekomen eerst een hospedaje gevonden(niet duur: 7 euro pp met ontbijt)en daarna een beetje door het dorpje en langs het water geslenterd. Ineens is de VVV open en we kunnen daar waarempel een paardrijtochtje voor de volgende morgen regelen. Wat een geluk! ´s Avonds zoeken we een restaurantje. Het meisje achter de bar moet eerst aan haar moeder vragen of ze toch open zijn die avond en wat er te eten is: gefrituurde merlijn met rijst en sla en tomaat is de enige en prima keuze( en niet duur: 11 euro met drinken voor zijn drieen).
De volgende morgen maken we de lang verwachte paardrijrit richting de vallei van Cochamo. Eerst over de onverharde weg, waar we maar twee auto´s tegen komen in een uur, en daarna een stukje de vallei in, tot we weer terug moeten keren om de bus bij de brug te halen. Alles gaat goed: hele rustige paarden, eerst nog wat gehobbel met het draven, maar dat gaat na een tijdje wel beter. En wat een uitzicht!!
We moeten wel een uur op de bus wachten in de middle of nowhere, maar alleen om je heen kijken is al leuk tijdsverdrijf. Daarna weer de lange busrit naar Valdivia. Eerst drie uur naar Puerto Monnt. Daar bellen we nog met ouders/vriendjes, want de heimwee begint toch wat toe te slaan(we zijn al op de helft tot de vriendjes komen!!!), en daarna weer drie uur verder naar Valdivia. Ik lees in de bus mijn boek uit(eigenlijk Lonnekes boek over Kenia dat ik aan het lezen was)en we suffen wat. In Valdivia weer heel mooi weer en wat ons nog retst is lekker pizza en friet met hamburger eten en dan weer naar de cabana. Daar ligt Lonneke´s mega verjaardagscadeau te wachten: pepernoten, chocolade, dvd van Marco Borsato, cd´s met musicalmuziek, een Yes en weer een nieuwe voorraad sausjes. Meteen gaat de discman aan!
Zo nu kunnen we er weer tegen aan!
Vergeet vooral niet de foto´s te bekijken op chili.ruuddejong.nl, die er zeer binnekort op zullen staan.
En novio´s: nog even afzien, maar onze periode samen in Chili maakt alles zeker weten weer goed!
CIAO!!